Κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ τὰ προσόντα τῷ Θεῷ λέγομεν, ὅτι δὲν εἶναι ἐπουσιώδη, οὔτε ταυτίζονται μὲ τὴν οὐσίαν, καθὼς καὶ ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος λέγει, ὅτι εὑρίσκεται εἰς τὸν Θεὸν τί τὸ ὁποῖον οὔτε οὐσία εἶναι, οὔτε συμβεβηκός, ἀλλ’ ὑποστατικὰ γνωρίσματα διαφέροντα τῆς οὐσίας. Εἰς τὴν δευτέραν ἔνστασιν λέγομεν, ὅτι ἡ θεία οὐσία εἶναι τελειοτάτη καθ’ ἑαυτὴν καὶ δὲν χρειάζεται συστατικὸν εἶδος. Λοιπὸν οὔτε τὰ ἰδιώματα τὰ θεῖα εἶναι συστατικὰ τῆς θείας οὐσίας, καθὼς ὁ Ἱερὸς Κύριλλος λέγει, τὸ γεννᾶν ἔχει ὁ Πατήρ, καὶ τὸ ἐκπορεύειν καὶ τὸ κτίζειν δημιουργικῶς δι’ Υἱοῦ, ἀλλὰ δὲν εἶναι σύνθετος διὰ τοῦτο, ἐπειδὴ καὶ ἄκρως ἄπειρος εἶναι καὶ δὲν δέχεται σύνθεσιν· καθὼς καὶ ὁ ἱερὸς Μάξιμος ἐν τῷ πρὸς Εὐνόμιον διαλόγῳ ἔλεγεν· «Ἐν τῷ Θεῷ ἐστιν ἀθανασία καὶ ἀφθαρσία καὶ δικαιοσύνη καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις· καὶ οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς ἐκ τούτων σύνθετος, ἀλλὰ κατὰ διαφόρους ἐπινοίας ταῦτα λέγεται». Ἀναμφίβολον λοιπὸν πρᾶγμα, ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλο ἡ οὐσία, ἄλλο τὰ χαρίσματα τοῦ Παναγίου Πνεύματος καὶ ἄλλο αὐτὴ ἡ ὑπόστασις Αὑτοῦ· τὴν ὁποίαν θεολογίαν μὴ συνιέντες οἱ Λατῖνοι, ἔπεσαν εἰς μυρία ἄτοπα καὶ εἰς τὴν φρικτὴν βλασφημίαν τῆς προσθήκης.
Λοιπὸν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, ἀκολουθοῦντες τὴν Ἱερὰν Γραφὴν καὶ τὰς Ἀποστολικὰς καὶ Πατριαρχικὰς Διδασκαλίας, διαιροῦμεν τὴν οὐσίαν τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰς ἐνεργείας Αὐτοῦ. Πιστεύομεν ἀδιαίρετον, μίαν καὶ τὴν αὑτὴν οὐσίαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος· ἀλλὰ καὶ τὴν ἐνέργειαν μίαν τῶν τριῶν, ὅμως μεριζομένην κατὰ τὰ ὑποκείμενα εἰς τὰ ὁποῖα ἐνεργεῖ· τὴν ἐνέργειαν μίαν κηρύττομεν, ἀλλὰ τὰ χαρίσματα διάφορα καὶ πολλά· τὴν οὐσίαν ἄχρονον, τὰ δὲ χαρίσματα χρονικὰ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καθὼς τὸ Εὐαγγέλιον μᾶς κηρύττει, ὅτι ἄλλο χάρισμα ἔδωσεν ὁ Κύριος εἰς τοὺς Ἀποστόλους πρὸ τοῦ πάθους καὶ ἄλλο μετὰ τὴν Ἀνάστασιν, ἄλλο μετὰ τὴν Ἀνάληψιν, κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, εἰς τὴν ὁποίαν ἐδόθησαν πληρέστατα τὰ χαρίσματα τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τοὺς Ἀποστόλους, διὰ τὴν σωτηρίαν καὶ ἐλευθερίαν ἡμῶν τῶν αἰχμαλώτων εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν, τῶν κατακεκυριευμένων ἀπὸ διάφορα πάθη θανατηφόρα.