Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν ΕΙΡΗΝΗΣ τῆς ἐκ Καππαδοκίας μὲν ὁρμωμένης, ἀσκησάσης δὲ ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Χρυσοβαλάντου.

Ἀλλὰ ἡ θεία χάρις τὴν ἐδυνάμωνε καὶ τόσον ἐπρόκοψεν εἰς αὐτὸ τὸ ἀγώνισμα, ὥστε ἐστέκετο πολλὰς φορὰς ἀπὸ τὸ ἑσπέρας ἕως τὸ πρωῒ ἔχουσα τὰς χεῖρας ὡς ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὰ ἄνω ὑψωμένας, ὅλην δὲ τὴν νύκτα προσηύχετο. Πολλάκις δὲ πάλιν ἀπὸ τὸ πρωΐ, ἕως νὰ βασιλεύσῃ ὁ ἥλιος. Ἄλλοτε πάλιν ἐστέκετο ὅλον τὸ νυχθήμερον, καὶ ποσῶς δὲν ἐσάλευεν. Ἡ δὲ Ἡγουμένη περισσῶς ἐθαύμαζεν.

Ὅταν παρῆλθον χρόνοι τρεῖς ἀπὸ τὴν ἡμέραν ὅπου ἤρχισε τοιοῦτον ἀγώνισμα, βλέπων αὐτὴν ὁ μισόκαλος διάβολος ἐδυσφόρει καὶ κατὰ πολλὰ ἐπικραίνετο, ἔπασχε δὲ νὰ τὴν παγιδεύσῃ εἰς κανένα πταῖσμα ψυχῆς. Ἀλλὰ δὲν ἠδύνατο ὡς ἀδύνατος, ὅτι ὅλα τὰ πάθη ἐνίκησεν ἡ ἀοίδιμος καὶ τόσον ὑπέταξε τὴν σάρκα τῷ πνεύματι, ὥστε ἐκαταφρόνησεν ὅλα τὰ σωματικὰ καὶ τὰ ἐμίσησε τελείως, ἤτοι τὴν τρυφήν, τὴν δόξαν, τὰ χρήματα καὶ τὰ ἐνδύματα, καὶ δὲν εἶχεν ἱμάτιον δεύτερον εἰμὴ μόνον ἕνα, τὸ ὁποῖον ἐφόρει τὴν Ἁγίαν Λαμπρὰν καινουργές, καὶ τὸ ἐφόρει ἕνα χρόνον χωρὶς νὰ τὸ ἀποβάλῃ τελείως, οὔτε τὸ ἔπλυνε, μόνον πάλιν τὸ Ἅγιον Πάσχα περιεβάλλετο ἄλλο καινουργὲς καὶ τὸ παλαιὸν ἐχάριζε τινὸς πένητος. Ἡ δὲ τροφή της ἦτο μόνον ἄρτος καὶ ὕδωρ, μίαν φορὰν τὴν ἡμέραν καὶ ὀλίγα λάχανα. Τὴν δὲ δόξαν τοσοῦτον ἐκαταφρόνησεν, ὥστε κατεδέχετο καὶ ἐκαθάριζε τὰ ρυπάσματα καὶ ποσῶς δὲν ἐσυλλογίζετο τὴν εὐγένειαν τοῦ γένους της. Μὴ δυνάμενος λοιπὸν νὰ τὴν νικήσῃ ὁ δαίμων μὲ τὸ ἔργον, νὰ τελέσῃ κανένα ἁμάρτημα, ἔσπερνεν εἰς τὴν διάνοιάν της ζιζάνια, ἐνθυμίζων τὴν προτέραν ἀπόλαυσιν· τὴν παρεκίνει εἰς τὰς σαρκικὰς ἡδονὰς ὁ μισάνθρωπος· ἀλλὰ εἰς μάτην ἐβασανίζετο ὁ ἀδύνατος, ὅτι αὕτη ἐγνώριζεν ὡς γνωστικὴ τὴν ἐπιβουλὴν καὶ ἐξωμολογεῖτο τὴν προσβολὴν εἰς τὴν Καθηγουμένην καὶ οὕτως ἐλυτρώνετο ἀπὸ τὸν πειρασμὸν τοῦ δαίμονος καὶ ἠγωνίζετο ὡς τὸ πρότερον.

Μίαν δὲ νύκτα, καθὼς ηὔχετο πρὸς τὸν Θεὸν κατὰ τὴν συνήθειαν, μετεσχηματίσθη ὁ δαίμων καὶ ἔγινεν ὡς ἀράπης μαῦρος καὶ ἄσχημος καὶ τὴν ὕβριζεν ἀπὸ μακράν, φοβερίζων νὰ τὴν κακοποιήσῃ ὁ ἀσθενὴς καὶ ἀδύνατος, λέγων εἰς αὐτὴν ταῦτα καυχώμενος· «Κατ᾽ ἐμοῦ πολεμεῖς ἀτυχογυναῖκα καὶ μάντισσα; καρτέρησον ὀλίγον νὰ γνωρίσῃς τίς εἶμαι καὶ τὴν μεγάλην μου δύναμιν». Αὐτὰς καὶ ἄλλας ὕβρεις ὁ πολυμήχανος ἔλεγεν, ἡ Ἁγία ὅμως ἔκαμε τὸν σταυρόν της καὶ παρευθὺς ὁ φανεὶς ἀφανὴς ἐγένετο.