Μεταξὺ τούτων ἦτο καὶ γυνή τις χήρα, μήτηρ στρατευθέντος μονογενοῦς υἱοῦ, ἥτις ἀνέμενε καὶ αὐτὴ τὸν υἱόν της νὰ ἐπιστρέψῃ μετὰ τῶν λοιπῶν. Ἀνέμενε καὶ ἠρώτα τοὺς ἐπιστρέφοντας, λέγουσα· «Μήπως εἴδετε τὸν υἱόν μου;». Ὕψωνε τοὺς ὀφθαλμοὺς προσπαθοῦσα νὰ τὸν ἀντικρύσῃ ἀπὸ μακράν· «Υἱέ μου, ποῦ εἶσαι καὶ δὲν προβαίνεις; Πῶς δὲν φαίνεσαι; Πῶς δὲν ἔρχεσαι;». Εἰς τὴν ἀδημονίαν ταύτην, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκετο, ἤκουσεν ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ὅτι ὁ υἱός της ἐφονεύθη εἰς τὸν πόλεμον. Ἐγείρει φωνάς, δέρει τὸ στῆθος της, κλαίει ἀπαρηγόρητα, ἀλλ’ ἐξαίφνης βλέπει τὸν υἱόν της, ὅστις ἔφθασε ζῶν. Τρέχει, τὸν ἐναγκαλίζεται, τὸν φιλεῖ· καὶ τόσον ἐχάρη, ὥστε ἀπὸ τὴν πολλὴν χαρὰν ἐξεψύχησε· ἐκεῖ δὲ ὅπου ἔκλαιεν ἡ μήτηρ τὸν υἱόν, κλαίει ὁ υἱὸς τὴν μητέρα. Δύνασαι νὰ ἐννοήσῃς πόση θὰ ἦτο τῆς μητρὸς ἐκείνης ἡ χαρά; Ἀλλ’ ἂν ἡ χαρὰ ἐκείνη ἤθελε διατηρηθῆ ἐπὶ μίαν ἡμέραν, ἐπὶ ἕνα χρόνον, καθ’ ὅλην της τὴν ζωήν, τί εἴδους χαρὰ θὰ ἦτο ἐκείνη;
Ὅμως καὶ ἀπὸ τὴν χαρὰν ἐκείνην, τὴν ὁποίαν ἐδοκίμασεν ἡ γυνὴ κατὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν εἶδε ζῶντα τὸν υἱόν της, ἀσυγκρίτως μεγαλυτέρα εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ Παραδείσου. Εἶναι μία χαρά, ἡ ὁποία διατηρεῖται ὄχι μίαν ἡμέραν, ὄχι ἕνα χρόνον, ἀλλὰ καθ’ ὅλον τὸν αἰῶνα τὸν ἀτελεύτητον, ὅλη τελεία καὶ ὅλη ὁμοῦ· ἠμπορεῖς τώρα νὰ ἐννοήσῃς τί χαρὰ εἶναι ἐκείνη; Τὸ δὲ σπουδαιότερον, εἶναι χαρὰ τὴν ὁποίαν οὐδεὶς δύναται νὰ ἀφαιρέσῃ. Ὄχι φθόνος τις τῶν ἐχθρῶν, διότι ἐκεῖ εἶναι εἰρήνη ἀτάραχος· ὄχι κάποια συμφορά, διότι ἐκεῖ εἶναι εὐτυχία ἀπέραντος· ὄχι μία ἀρρώστια, διότι ἐκεῖ εἶναι ὑγεία ἀπρόσβλητος· ὄχι θάνατος προσφιλοῦς τινος προσώπου, διότι ἐκεῖ εἶναι ζωὴ αἰώνιος· «χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰωάν. ιϛ’ 22).
Εἶναι λοιπὸν ὁ Παράδεισος ζωὴ χωρὶς θάνατον, διότι ἐκεῖ ζῇς μὲ τὴν αὐτὴν ζωὴν τοῦ Θεοῦ· μένεις καὶ σὺ εἰς τὴν αὐτὴν διαμονὴν μετὰ τοῦ Θεοῦ· ζῇς καὶ σύ, ὅσον ζῇ ὁ Θεός. Χαρὰ χωρὶς τέλος, διότι καὶ σὺ χαίρεσαι μὲ τὴν αὐτὴν χαρὰν τοῦ Θεοῦ, βασιλεύεις καὶ σὺ μὲ τὴν αὐτὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ· δοξάζεσαι καὶ σὺ μὲ τὴν αὐτὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Μὲ ὀλίγους λόγους, βλέπων μὲ τοὺς ἰδίους σου ὀφθαλμοὺς τὸν Θεὸν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον γίνεσαι καὶ σὺ ἄλλος Θεός. Ἐκεῖνος Θεὸς κατὰ φύσιν, σὺ Θεὸς κατὰ χάριν.