Ὅτε δηλαδὴ εὑρὼν αὐτοὺς ὁ Κύριος ἁλιεύοντας ἐπὶ τῆς Τιβεριάδος συνέφαγε καὶ διελέχθη μὲ ὅλους τοὺς ἐκεῖ εὑρεθέντας Ἀποστόλους, τότε ὁ Πέτρος θέλων νὰ ἔχῃ συνακόλουθον καὶ τὸν Ἰωάννην, διὰ τὴν ἀγάπην ἣν εἶχεν εἰς αὐτόν, διὰ τοῦτο λέγει πρὸς τὸν διδάσκαλον Χριστόν. «Οὗτος δὲ τί;» ἐφανέρωσε δὲ ὁ Κύριος τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν δὲν ἤθελε νὰ συνακολουθήθῃ καὶ ὁ Ἰωάννης, ἀπολογησάμενος καὶ εἰπών· «Ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ;» τοὐτέστιν, ἐὰν θέλω νὰ μένῃ ἐπὶ τοῦ ἁλιεύματος ὁ Ἰωάννης, καὶ ν’ ἁλιεύῃ ἕως οὗ ἐγὼ ἐπανέλθω ὧδε, τί πρὸς σέ; [2] Ἐπειδὴ λοιπὸν ὁ Χριστὸς εἰς οὐδὲν ἄλλο μέρος ἐφανέρωσεν, ὅτι δὲν θὰ ἀποθάνῃ ὁ Ἰωάννης, διὰ τοῦτο φανερὸν εἶναι, ὅτι καὶ αὐτὸς ὁμοίως μὲ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους ἀπέθανε· μαρτυρεῖ δὲ τὸν θᾴνατόν του καὶ ὁ τάφος του, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐξέρχεται καὶ κόνις λεπτὴ εἰς ἰατρείαν πολλῶν ἀσθενειῶν. Καὶ ὁ μὲν Καισάριος ταῦτα ἀπεκρίθη εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εὐλαβῶς τὸν ἠρώτησαν.

Ὁ δὲ τὴν γλῶτταν χρυσοῦς Ἰωάννης εἰς πολλὰ μέρη τῶν γλυκυτάτων λόγων του ἀποδεικνύει, ὅτι ἀπέθανεν ὁ Ἰωάννης. Πρῶτον μὲν ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ περὶ τούτου διερμηνεύων καὶ λέγων, ὅτι τὸ μὲν νὰ μένῃ ὁ Ἰωάννης δὲν εἶπεν ὁ Κύριος διὰ νὰ μὴ ἀποθάνῃ· ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ εἶναι ἡνωμένος ὁ Ἰωάννης μὲ τὸν Πέτρον, εἰς τὸν καιρὸν τοῦ κηρύγματος, ἀλλὰ νὰ μένῃ χωριστὰ κηρύττων εἰς τοὺς τόπους τοὺς πέριξ τῆς Γαλιλαίας. Ἐπειδὴ δηλαδὴ ὁ Χριστὸς ἔβλεπε τὸν Πέτρον, ὅτι ἐφρόντιζε πολὺ περὶ τοῦ Ἰωάννου, καὶ δὲν ἤθελε νὰ χωρισθῇ ἀπὸ αὐτόν, καὶ διὰ τοῦτο ἔκαμε καὶ τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ ἐρώτησιν, εἰπών· «Οὗτος δὲ τί;» τοὐτέστι, διατί δὲν θὰ πορευθῇ καὶ αὐτὸς εἰς τὴν αὐτὴν ὁδὸν τοῦ κηρύγματος, καθὼς καὶ ἐγώ; διατὶ δὲν θὰ γίνῃ καὶ αὐτὸς συγκοινωνὸς μὲ ἡμᾶς τῆς ἐπιστασίας τῶν προβάτων; διατί δὲν θὰ προχειρισθῇ καὶ αὐτὸς οἰκονόμος τῶν λογικῶν ψυχῶν; ταῦτα, λέγω, εἰπόντος τοῦ Πέτρου, εἶπεν ὁ Κύριος· «ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ;» εἶπε δὲ ταῦτα, ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἵνα χωρίσῃ αὐτοὺς ἀπὸ τὴν πρὸς ἀλλήλους ἄκαιρον ταύτην προσπάθειαν καὶ ἕνωσιν, ἐξ ἄλλου δὲ ἵνα δείξῃ ὅτι ὅσον καὶ ἂν ἀγαπήσῃ ὁ Πέτρος τὸν Ἰωάννην, ἀλλ’ ὅμως δὲν φθάνει ποτὲ τὴν ἀγάπην ἐκείνην, τὴν ὁποίαν ἔχει ὁ Κύριος πρὸς αὐτόν. Καὶ τρίτον διδάσκει τὸν Πέτρον μὲ τὰ λόγια ταῦτα ὁ Κύριος, ὅτι δὲν πρέπει νὰ πολυπραγμονῇ προπηδῶν εἰς τὰς ἐρωτήσεις.