Τἄλλα ὅσα σὲ παρακινεῖ τὸ αἷμα καὶ ἡ φύσις νὰ ἀγαπᾷς, ἂς ἔχωσιν ἐντὸς τῆς καρδίας σου ἐκείνην τὴν τάξιν, τὴν ὁποίαν ἐθέσπισεν ὁ Θεός. Τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλα τὰ πρωτεῖα, πᾶσα πατριὰ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ· ἂς ἔχῃ λοιπὸν αὐτὸ τὸ προνόμιον καὶ μέσα εἰς τὴν ψυχήν σου, εἰ δ’ ἄλλως ἔκαμες ἐχθρὸν καὶ Αὐτὸν καὶ τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ. Ἄνθρωπος ὁ πατήρ, ἀλλὰ δὲν ἔχει ἀφ’ ἑαυτοῦ τὸ ὅτι εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ διὰ νὰ γίνῃ εἰς σὲ ἀρχὴ τοῦ εἶναι, ἔλαβε, δύναμιν ἐξ Ἐκείνου, τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὁποίου καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ πατήρ σου ποίημα καὶ πλάσμα εἶναι. Γνώρισον λοιπὸν πόθεν εἶναι ἡ ἀρχή σου. Ἀφήνω νὰ λέγω ὅτι τὸ εὖ εἶναι ἀπ’ Ἐκεῖνον βέβαια, τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἤθελε καὶ ἐχάριζεν, ἔλαβες σὺ τὸ ζῆν. Πρῶτος εἶναι ὁ Θεὸς εἰς τὸ δῶρον, πρῶτος ἂς εἶναι καὶ εἰς τὴν ἀγάπην. Ποῖος δὲν καταφρονεῖ τὸ χεῖρον, χάριν τοῦ κρείττονος; Καὶ χεῖρα σηπομένην καὶ ἄλλα πολλὰ μέλη τοῦ σώματος καὶ μὲ ἔξοδα καὶ μὲ πόνους πολλούς, πολλάκις ἡ αἴσθησις μαρτυρεῖ ὅτι ἔκοψαν, διὰ νὰ φυλάξωσι τὰ ὑγιᾶ μέλη. Καὶ ἔμπορον γνωρίζω, ὅστις τὰ συνηγμένα μὲ πολλοὺς κόπους καὶ ἱδρῶτας χάριν τῆς ζωῆς του τὰ ἔρριψεν εἰς τὴν θάλασσαν. Καὶ «Κράτης Κράτητα» βοᾷ ὅτι «ἐλευθεροῖ».

Τί τιμιώτερον, τί σωστικώτερον, τί εὐεργετικώτερον τοῦ Θεοῦ; Οὐ δὲν δύναται νὰ παραβληθῇ πρὸς σύγκρισιν Αὐτοῦ. Πρῶτος κατὰ τὴν οὐσίαν, κατὰ τὴν ἀγαθότητα, κατὰ τὰς εὐεργεσίας καὶ κατὰ πᾶσαν συγγένειαν εἶναι ὁ Θεός πρῶτος λοιπὸν ἂς εἶναι καὶ εἰς τὴν ἀγάπην. Δὲν ἠδυνήθη ὁ Ἑωσφόρος νὰ βλέπῃ τὴν πρώτην ἀξίαν τῆς πρώτης φύσεως ἢ νὰ εἴπω καλλίτερα, δὲν ἠθέλησε νὰ ἔχῃ ὁ Θεὸς τὰ πρωτεῖα καὶ ἀπὸ αὐτόν, καθὼς καὶ εἰς τὰ πάντα καὶ διὰ τοῦτο ἐτόλμησε νὰ εἴπῃ· «Ἔσομαι ὅμοιος τῷ ὑψίστῳ» (Ἠσαΐας ιδ’ 14)· ὅμως δὲν ἔφθασε νὰ καλοφαντασθῇ αὐτὴν τὴν ἄλογον ἱεροσυλίαν καὶ ἔφθασε κρημνισμένος εἰς τὸν ᾍδην ἄνευ τινὸς συμπαθείας. Ἐκεῖνον μιμεῖται, ὅστις ἀποτολμᾷ νὰ βάλῃ εἰς τὸν πρῶτον τόπον τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἄλλον ἔρωτα. Ἀποδιώκει ἐκ τῆς καρδίας του Ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἔπρεπε πρῶτον καὶ μόνον νὰ ἔχῃ ἐντὸς τῆς καρδίας του, διὰ τοῦτο εὔκολον εἶναι νὰ γνωρίσωμεν, ὅτι τὸν ἴδιον κρημνισμὸν λαμβάνει ἡ τοιαύτη ἔπαρσις. «Μοναὶ πολλαί εἰσιν» (Ἰωάν. ιδ’ 2) ἐν τῷ οὐρανῷ, ἔλεγεν ὁ Κύριος, πολλαὶ καὶ ἐν τῇ ψυχῇ. Εὑρίσκουσι τόπον καὶ ἄλλοι ἔρωτες, ὅταν εἶναι ὑποκείμενοι καὶ κατώτεροι ἀπ’ ἐκεῖνον τὸν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ. Πῶς λέγει ἡ βίβλος ἡ πρώτη τῶν Μακκαβαίων, ὅτι ἐσίγησεν ἡ γῆ ἐνώπιον τοῦ Ἀλεξάνδρου; Ὄχι δι’ ἄλλο, παρὰ διότι ἐβασίλευσε τοῦ κόσμου χωρὶς σύντροφον. Τὸ ἴδιον συμβαίνει καὶ εἰς τὴν ψυχήν, ὅταν ἔχῃ τὸν ἐρωτα τοῦ Θεοῦ, ὅστις βασιλεύει πρῶτος εἰς αὐτήν.