Ὦ, γλυκύ μου πρᾶγμα καὶ ὄνομα Ἰησοῦ (ἀφήσατέ με νὰ συνομιλήσω μαζί, Του)! πόθεν εἰς Σὲ ἐγεννήθησαν τόσοι κόποι, πόθεν προεξενήθησαν τόσοι ἱδρῶτες; Οἱ ἰδικοί Σου Ἄγγελοι, τὰ ἰδικά Σου οὐράνια πνεύματα, ἀποστελλόμενα ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ὑπηρετοῦσι τὰ ἰδικά Σου νεύματα, χωρίς ποτε νὰ τολμήσῃ τις νὰ εἴπῃ ὄχι ὅτι ἵδρωσεν, ἀλλ’ οὐδὲ ὅτι ἐκοπίασε. Σὺ δὲ ὁ Δεσπότης τῶν Ἀγγέλων, ὁ Δημιουργὸς ἐκείνων τῶν Δυνάμεων καὶ κοπιάζεις καὶ ἱδρώνεις; Οἱ ἀστέρες οἱ τοὺς οὐρανοὺς ἀδιακόπως περιτρέχοντες δὲν ἐκοπίασαν, Σὺ δὲ ὁ Πλάστης τῶν οὐρανίων τούτων σωμάτων κάθησαι κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας; Τὰ στοιχεῖα οἱ ὑπηρέται τούτου τοῦ παντός, τὸ πῦρ τὸ πάντοτε καῖον, ὁ ἀὴρ ὁ ἀείποτε πνέων, τὸ ὕδωρ τὸ ἀενάως τρέχον, ἡ γῆ ἡ βλαστάνουσα, κόπους δὲν ἐδοκίμασαν, Σὺ δὲ ὁ Ποιητὴς καὶ τῆς γῆς καὶ τοῦ ὕδατος καὶ τοῦ ἀέρος καὶ τοῦ πυρὸς κοπιάζεις; Πόθεν αὕτη Σου ἡ πτωχεία, διὰ τί ἡ τόση συγκατατάβασις; Πρὸς τί τέλος νὰ φαίνεσαι ἀδύνατος ὁ παντοδύναμος; Πεινασμένος, ἡ τροφὴ πάντων; Ἀσκεπὴς καὶ ξένος, ὁ θρόνον ἔχων τὸν οὐρανόν; Περιγραπτός, ὁ ἀπερίγραπτος; Τοσοῦτον ταπεινός, ὁ ποτὲ φοβερὸς καὶ ἀπρόσιτος; Ὅλα ταῦτα τὰ ὑπέμεινε διὰ νὰ γίνῃ ὅμοιος μὲ τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀφοῦ γίνῃ νὰ τὸν ἀγαπήσῃ, ἐπειδὴ τὸ ὅμοιον ἀγαπᾷ τὸ ὅμοιον καὶ πᾶν τὸ ἀνόμοιον εἶναι ἀκοινώνητον.

Ἀναγινώσκομεν εἰς τὸ β’ κεφάλαιον τῆς Γενέσεως, ὅτι ὁ Θεός, λαβὼν τὴν πλευρὰν τοῦ Ἀδάμ, ἔπλασε τὴν Εὔαν καὶ ἐκεῖνο τὸ κενὸν μέρος ὅπερ ἔμεινεν εἰς τὴν πλευρὰν τοῦ Ἀδὰμ τὸ συνεπλήρωσε μὲ σάρκα· ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντὶ σαρκός. Τοῦτο τὸ ὁποῖον φαίνεται εἰς ἡμᾶς πρᾶγμα ταπεινόν, εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ οὐρανοβάμονος Παύλου φαίνεται μυστήριον μεγάλον καὶ δυσθεώρητον. Ὅθεν πρὸς Ἐφεσίους ἔλεγε· «Τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν» (Ἐφεσ. ε’ 32). Τοῦτο δέ, διότι ἡ πλευρὰ τὴν ὁποίαν ἔδωσεν ὁ Ἀδὰμ ἦτο φυσικὰ σκληρὰ καὶ στερεά, ἡ δὲ σάρξ, τὴν ὁποίαν ἔλαβεν, ἦτο βεβαίως ἀσθενὴς καὶ χαύνη. Τοιουτοτρόπως καὶ ὁ δεύτερος Ἀδὰμ θέλων νὰ δείξῃ σήμερον, ὅτι αὐτὸς ἔδωσε μὲν τὴν στερεὰν πλευρὰν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἔλαβε δὲ τὴν ἀσθενῆ σάρκα καὶ χαύνην, κοπιάζει καὶ ἱδρώνει, διὰ νὰ ἴδῃς τί ἔδωσε καὶ τί ἔλαβε, διὰ νὰ γίνῃ ὅμοιος μὲ τὸν ἄνθρωπον. Διὰ νὰ τὸν γνωρίσης πρῶτον ὑποκείμενον τῆς ἀγάπης σου, διότι δὲν ἄφησε οὐδεμίαν πτωχείαν, οὐδεμίαν σου ταπείνωσιν νὰ μὴ τὴν μιμηθῇ.