κάμε εἰς ἐμὲ ἔλεος διὰ τοὺς οἰκτιμούς σου, φιλάνθρωπε, διὰ νὰ δοξασθῇ καὶ εἰς ἐμέ, ἀπ’ ὅλους, τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον». Ταῦτα εἰπὼν μετὰ πίστεως καὶ πολλῆς κατανύξεως ὁ μακάριος ἔπαρχος, ἠνοίχθησαν εὐθὺς οἱ οὐρανοὶ καὶ βλέπει τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ πάσας τὰς Στρατιὰς τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Δικαίων ὡς ἥλιον λάμποντας. Ταῦτα ἰδὼν ὁ Μάξιμος ἀνεβόησε πρὸς τὸν Θεὸν λέγων· «Δέσποτα Κύριε, πρόσδεξαι καὶ ἐμὲ τὸν κατακεκριμένον ὡς τὸν λῃστὴν καὶ μὴ ἐνθυμηθῇς τὰς παρανομίας μου, πολυεύσπλαγχνε».
Ταῦτα εἰπὼν μετὰ δακρύων ὁ Μάξιμος ἔκαμε τὸν σταυρόν του, ἐξεδύθη τὰ ἐνδύματά του, ἐσφράγισε καὶ πάλιν ὅλον τὸ σῶμα του μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ λέγων· «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίοι Πνεύματος», ἐπήδησε μέσα εἰς τὸ τηγάνιον, πρὸς τοὺς Ἁγίους λέγων· «Μαζί σας εἶμαι καὶ ἐγώ, Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ· ὅθεν παρακαλῶ σας, κάμετε, καὶ δι’ ἐμὲ δέησιν πρὸς Αὐτὸν νὰ δεχθῇ τὴν ἐσχάτην μου ταύτην ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν». Τότε ἡ μακαρία Φαῦστα ἠγαλλιάσατο καὶ ηὐφράνθη τῷ πνεύματι, ὅτι ἐπήκουσεν αὐτῆς ὁ Κύριος καὶ ἐπέστρεψεν εἰς θεογνωσίαν ὁ ἔπαρχος, εὐχαριστοῦσα δὲ αὐτὸν ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας ἔλεγε· «Δόξα σοι Χριστὲ ὁ Θεός, διότι δὲν θέλεις τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἰδοὺ ὅτι εἶμαι μεταξὺ τῶν δύο τούτων δούλων σου ὡς εὐθαλὴς καὶ πολύκαρπος ἄμπελος». Ταῦτα εἰποῦσα, ἦλθε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν λέγουσα· «Ἔλθετε πρός με πάντες οἱ πεφορτισμένοι καὶ κοπιασμένοι νὰ σᾶς ἀναπαύσω εἰς τὴν οὐράνιον Βασιλείαν μου». Ταῦτα ἀκούσαντες καὶ χαρᾶς πλησθέντες οἱ Ἅγιοι, παρέδωκαν εἰς αὐτὸν ἐν εἰρήνῃ τὰς μακαρίας ψυχάς των, κατὰ τὴν ἕκτην τοῦ Φεβρουαρίου μηνός, ὧν ταῖς πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἀξίωσον καὶ ἡμᾶς τῆς οὐρανίου Βασιλείας σου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.