Παρὰ ταῦτα ὅμως ὁ καῖσαρ Βάρδας, ὁ θεῖος τοῦ βασιλέως Μιχαήλ, ὅστις ἐκυβέρνα τότε τὴν Αὐτοκρατορίαν, ἐπειδὴ ἠλέγχθη ὑπὸ τοῦ Ὁσίου [2], κατηγόρησε τοῦτον ὡς φίλον τοῦ Πατριάρχου Ἁγίου Ἰγνατίου [3], τὸν ὁποῖον ὁ αὐτὸς Βάρδας κατεβίβασεν ἀπὸ τοῦ θρόνου τοῦ μετὰ ἐνδεκαετῆ Πατριαρχείαν (846-858) καὶ τὸν ἀπέστειλεν εἰς ἐξορίαν. Ὅθεν οὗτος ἐξώρισε καὶ τὸν Ὅσιον Ἰωσήφ. Μετ’ ὀλίγον ὅμως ἀνεκλήθη ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴν ἐξορίαν του, ἐπὶ δὲ τῆς δευτέρας Πατριαρχείας τοῦ θείου Ἰγνατίου (867-877) ἔγινε καὶ Σκευοφύλαξ τῶν ἱερῶν σκευῶν τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, τὴν θέσιν του δὲ ταύτην διετήρησε καὶ ἐπὶ τῆς δευτέρας Πατριαρχείας τοῦ θείου Φωτίου (877-886). Διότι ὁ θεῖος Φώτιος [4], ὅστις διεδέχθη καὶ διὰ δευτέραν φορὰν τὸν Ἅγιον Ἰγνάτιον, ἠγάπα πολὺ τὸν Ὅσιον τοῦτον καὶ πολὺ τὸν ἐπήνει διὰ τὰς ἀρετάς του. Οὕτω λοιπὸν θεαρέστως βιώσας ἕως τέλους ὁ τρισμακάριστος Ἰωσὴφ καὶ πολλοὺς Ἁγίους ἐγκωμιάσας μὲ διαφόρους Κανόνας καὶ Τροπάρια, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον ἐν Κωνσταντινουπόλει εὑρισκόμενος περὶ τὸ ἔτος ωπϛ’ (886), τὸ τίμιον δὲ αὐτοῦ Λείψανον ἐνεταφιάσθη εἰς τὸ Μοναστήριόν του.

Ὁ δὲ παντοδύναμος καὶ πανάγαθος Θεός, θέλων νὰ ἀποκαλύψῃ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὴν τιμήν, τὴν ὁποίαν ἀπέλαβεν ὁ Ἅγιος οὗτος Ἰωσὴφ εἰς τοὺς οὐρανούς, ᾠκονόμησε τὸ ἑξῆς: Κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐκοιμήθη ὁ Ἅγιος, συνέβη νὰ ἐξαφανισθῇ καλός τις δοῦλος. Ὁ δὲ κύριος αὐτοῦ μετέβη εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος τοῦ ἐπονομαζομένου Φανερωτοῦ καὶ παρεκάλει τὸν Μάρτυρα νὰ τοῦ φανερώσῃ, ποῦ εὑρίσκὲται ὁ δοῦλος του. Παραμείνας δὲ εἰς τὸν Ναὸν ἐπὶ τρία ἡμερονύκτια καὶ οὐδὲν μαθὼν περὶ τοῦ δούλου αὐτοῦ, ἐλυπεῖτο καὶ ἐσκέπτετο νὰ ἀναχωρήσῃ. Ἀλλ’ ἐνῷ ἐψάλλετο ὁ Ὄρθρος καὶ ἀνεγινώσκετο εἰς τὴν Ἐκκλησίαν λόγος ψυχωφελής, ἐκοιμήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος καὶ ἰδού, βλέπει κατ’ ὄναρ τὸν Μάρτυρα, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔλεγε· «Διατὶ λυπεῖσαι, ὦ ἄνθρωπε; Γνώριζε ὅτι ὁ Ποιητὴς Ἰωσὴφ ἐκοιμήθη τὴν νύκτα ταύτην καὶ ἔγινεν ὀψίκιον (προϋπάντησις), εἰς αὐτὸν ὑφ’ ὅλων ἡμῶν τῶν Ἁγίων, διότι ἡ ἁγία ἐκείνου ψυχὴ ἐτίμησεν ἡμᾶς μὲ Κανόνας καὶ Τροπάρια ἐγκωμιαστικά· τούτου ἕνεκα δὲν ἤμην ἐδῶ καὶ ἦλθον τώρα. Ὕπαγε λοιπὸν εἰς τὸν δεῖνα τόπον, ὅπου θέλεις εὕρει τὸν δοῦλον τὸν ὁποῖον ζητεῖς».

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ