Καὶ πάλιν διὰ νὰ μᾶς βεβαιώσῃ περισσότερον ὅτι εἴμεθα ζῶντες, πιστεύοντες εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, λέγει εἰς τὸ αὐτὸ κεφάλαιον· «Ὁ ἔχων τὸν Υἱόν, ἔχει τὴν ζωὴν» (αὐτόθι 12)· καθὼς καὶ δι’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν τὸν Υἱόν, λέγει πρὸς αὐτούς· «Ὁ μὴ ἔχων τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (αὐτόθι). Ὢ τῆς σημερινῆς ὑπερβαλλούσης χαρᾶς τῶν Χριστιανῶν! Ὤ τῆς μεγίστης ἐξουσίας τὴν ὁποίαν ἐλάβομεν, ὅσοι ἐπιστεύσαμεν τὸν ἀναστάντα Χριστόν!
Φαίνεται βεβαίως (καθὼς μᾶς διηγεῖται ἡ Βίβλος τῶν Κριτῶν, κεφ. γ’ 15-27), ὅτι ἀφοῦ ὁ ἀνδρικώτατος ἐκεῖνος Ἀὼδ μὲ τὴν σοφίαν του ἐξήγαγε τὴν δίστομον μάχαιραν, τὴν ὁποίαν ἐκράτει κεκρυμμένην καὶ τὴν ἐκάρφωσε μέσα εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ ὑπερηφάνου ἐκείνου Ἐγλὼμ βασιλέως Μωάβ, ὕστερον φαίνεται νὰ ἀπέκλεισε καὶ νὰ ἐσφήνωσε καὶ τὰς θύρας τοῦ ὑπερῴου αὐτοῦ καὶ νὰ κατήσχυνε πάντας τοὺς παῖδας καὶ δούλους αὐτοῦ, οἵτινες ἀνελπίστως εἶδον τὸν βασιλέα αὐτῶν τεθνηκότα ἐπὶ τὴν γῆν. Ἀλλ’ ὅταν ὁ Ἀὼδ ἐφάνη τροπαιοφόρος καὶ νικητὴς εἰς τὴν γῆν Ισραήλ, φέρων εἰς τοὺς Ἰουδαίους τὰ εὐαγγέλια τῆς ἐλευθερίας των, οἱ ὁποῖοι εἶχον καταδουλωθῆ εἰς τὴν τυραννίαν τοῦ Ἐγλώμ, δέκα καὶ ὀκτὼ ὁλοκλήρους χρόνους ἐκεῖνοι, ἀπὸ τὴν χαρὰν τὴν ὁποίαν ἔλαβον, ἐσάλπιζον τὰς κερατίνας ἐν τῷ ὄρει Ἐφραίμ, ἔπαιζον τὰ τύμπανα καὶ τὰς κιθάρας, ἐχόρευον, ἔψαλλον καὶ ἐδοξολόγουν τὸν Κύριον. «Καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἦλθεν Ἀὼδ εἰς γῆν Ἰσραὴλ καὶ ἐσάλπισεν ἐν κερατίνῃ ἐν τῷ ὄρει Ἐφραίμ, καὶ κατέβησαν σὺν αὐτῷ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἀπὸ τοῦ ὄρους, καὶ αὐτὸς ἔμπροσθεν αὐτῶν» (Κριταὶ γ’ 27). Τοιαύτην ὑπερβολικὴν χαρὰν ἔλαβεν ὁ λαὸς τῶν Ἑβραίων, ἀκροαταί μου, ὁπόταν ἀπήλαυσαν τὴν ἐλευθερίαν των διὰ τοῦ Ἀώδ, φονεύσαντος τὸν τύραννον καὶ παράφρονα βασιλέα ἐχθρόν των Ἐγλώμ.
Συλλογισθῆτε τώρα παρακαλῶ, ὦ εὐγενέστατοι ἄρχοντες, συλλογισθῆτε πᾶσαν τῶν ἀνθρώπων τὴν φύσιν, ἡ ὁποία ἄρχεται ἀπὸ Ἀδάμ, μέχρι τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Δὲν ᾐχμαλωτίζοντο ὅλοι καὶ Πατριάρχαι καὶ Δίκαιοι καὶ Προφῆται καὶ μικροὶ καὶ μεγάλοι μέσα εἰς τὴν τυραννίαν τοῦ ὑπερηφάνου βασιλέως διαβόλου; Δὲν τοὺς ἀπέκλειεν ὡς σκλάβους του εἰς τὰ βάσανα τῆς κολάσεως, ὄχι δέκα καὶ ὀκτὼ χρόνους, ὡς ὁ Εγλὼμ τοὺς Ἰουδαίους, ἀλλὰ τέσσαρας χιλιάδας καὶ ἑξακοσίους ἔνδεκα χρόνους; Δὲν ἐπληροῦτο ἡ κόλασις ἀπὸ ἀναρίθμητα πλήθη ἀνθρώπων καὶ οὐδὲ εἷς ἐπορεύετο εἰς τὸν Παράδεισον; Ναί, τόση ἦτο ἡ τυραννία μας, τόση πολυχρόνιος ἡ αἰχμαλωσία μας.