Ὁ δὲ τύραννος, ἔξω φρενῶν γενόμενος ὑπὸ τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς ὀργῆς, ἐπρόσταξε καὶ τὴν ἔβαλον εἰς ἄλλο πεπυρακτωμένον τηγάνιον, χύνοντες ἔσωθεν βραστὴν πίσσαν καὶ ἔλαιον· ἡ δὲ Ἁγία, ἁπλωθεῖσα καὶ εἰς αὐτὸ τὸ φοβερὸν κατασκεύασμα, ἐπεκαλέσατο τὸν πάντα δυνάμενον Χριστόν, καὶ εὐθὺς ἔχασε τὸ πῦρ τὴν καυστικήν του δύναμιν, ἡ δὲ Μάρτυς ἔμεινεν ὡς εἰς δροσερὸν λειμῶνα, δοξάζουσα καὶ ὑμνοῦσα τὸν Κύριον. Βλέπων δὲ ὁ ὑπηρέτης τοῦ Σατανᾶ, ὅτι καμμία τιμωρία δὲν ἐνεργεῖ κατὰ τῆς Ἁγίας, μάλιστα κάμνει καὶ τοὺς Ἕλληνας νὰ θαυμάζουν τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ, ἔδωκε τὴν τελευταίαν ἀπόφασιν, νὰ ἀποκεφαλίσουν τὴν Ἁγίαν· ἡ ὁποία καθὼς ἤκουσεν τὴν ἀπόφασιν ἐπλήσθη πάσης χαρᾶς. Ὅθεν εἰς μὲν τὴν μητέρα της ἐμήνυσε νὰ εὔχηται καὶ διὰ τὰς λοιπὰς θυγατέρας της νὰ τελειώσουν τὸ στάδιον τοῦ Μαρτυρίου καλῶς, εἰς δὲ τὰς ἀδελφάς της νὰ ὑπομείνουν γενναίως μέχρι τέλους εἰς τὴν ὑπὲρ Χριστοῦ ὁμολογίαν, αἱ ὁποῖαι ἀκούσασαι ἔδραμον, μήτηρ καὶ ἀδελφαί, διὰ νὰ τὴν ἀποχαιρετήσουν. Ἀφοῦ λοιπὸν ἤκουσαν αἱ ἀδελφαὶ τὰς νουθεσίας τῆς ἀδελφῆς των καὶ Μάρτυρος, καὶ ἔλαβον περισσοτέραν μεγαλοψυχίαν, την ἀπεχαιρέτησαν μὲ τὸν τελευταῖον ἀσπασμόν, καὶ εἶπον πρὸς αὐτήν· «Παρακάλεσον, ἀδελφή, τὸν Δεσπότην μας Χριστόν, ὅπως μᾶς ἀξιώσῃ νὰ διέλθωμεν τὴν ἰδίαν ὁδὸν τοῦ Μαρτυρίου καὶ νὰ συναντηθῶμεν εἰς τὴν Βασιλείαν του». Ἡ δὲ μακαρία μήτηρ τῆς Ἁγίας, βλέπουσα τὸ τέκνον της φερόμενον πρὸς σφαγήν, ἔδειξε γενναῖον φρόνημα καὶ μετὰ χαρᾶς μεγάλης ηὐχαρίστει τὸν Κύριον, ὅτι τὴν ἠξίωσε νὰ ἴδῃ τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας της θυσίαν ἄμωμον εἰς τὸν Χριστὸν προσφερόμενον. Ἐδέετο δὲ νὰ ἀξιώσῃ καὶ τὰς ἄλλας δύο θυγατέρας της εἰς τὸ νὰ τελειώσουν μὲ τέλος μαρτυρικόν, διότι ὁ πόθος της ἦτο νὰ φανῇ μήτηρ τριῶν Μαρτύρων καὶ ὄχι μιᾶς.
Τὴν ὥραν δὲ κατὰ τὴν ὁποίαν ἔμελλε νὰ καταβιβάσῃ τὴν σπάθην ὁ δήμιος διὰ νὰ ἀποκεφαλίσῃ τὴν θυγατέρα της, ἐζήτησεν ἡ μακαρία Σοφία ὀλίγην προθεσμίαν καὶ εἶπε καὶ ταῦτα πρὸς τὴν θυγατέρα της. «Ἐγὼ μέν, ὦ ἠγαπημένη μου θύγατερ, ὑπέμεινα πόνους εἰς τὴν γέννησίν σου, ἐκοπίασα πολὺ διὰ νὰ σὲ καταστήσω εἰς ταύτην τὴν ἡλικίαν· ἰδοὺ τώρα ὅτι ἐπληρώθησαν καὶ οἱ πόνοι καὶ οἱ κόποι μου διπλᾶ καὶ τρίδιπλα. Δὲν εἶναι δυνατόν, τέκνον μου, νὰ ἀποδώσῃ τις εἰς τοὺς γεννήτορας ἀνταμοιβὴν διὰ τὴν γέννησιν καὶ ἀνατροφήν του, ὅπως σὺ ἀπέδωκάς μοι τὰς χάριτας μὲ δόξαν καὶ τιμὴν ὑπερέχουσαν,