ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς κατήγετο ἀπὸ τὴν πόλιν Δορύστολον Μοισίας τῆς ἐν τῇ Θράκῃ, ἦτο δὲ δοῦλος Ἕλληνός τινος κατὰ τοὺς χρόνους Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου καὶ Καπετωλίνου Βικαρίου, ἐν ἔτει τξα’ (361), σεβόμενος μὲν καὶ πιστεύων εἰς τὸν Χριστόν, ἀποστρεφόμενος δὲ τὰ εἴδωλα. Εἰσελθὼν δέ ποτε ὁ Ἅγιος ἐν τῷ Ναῷ τῶν εἰδώλων συνέτριψεν ὅλα τὰ εἴδωλα διὰ σφύρας, τὴν ὁποίαν ἐκράτει εἰς χεῖράς του· πολλῶν δὲ συρομένων εἰς καταδίκην καὶ δερομένων διὰ τὸ συμβεβηκὸς τοῦτο, ἅτε ἀγνώστου μένοντος τοῦ αὐτουργοῦ, τούτου ἕνεκα αὐθορμήτως παρουσιασθεὶς ἀπεκάλυψεν αὐτὸς ἑαυτὸν ὡς τὸν δράστην τῆς πράξεως. Ὅθεν συλληφθείς, ἤλεγξε τὴν ἀγνωσίαν τοῦ Βικαρίου, ἐλπίζοντος εἰς τὰ μάταια εἴδωλα· διὰ τοῦτο ἐδάρη ἀσπλάγχνως μὲ βούνευρα, ἔπειτα ἐρρίφθη εἰς τὸ πῦρ, ὅπου ἄκαυστος διαμείνας παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ, παρὰ τοῦ ὁποίου ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν ἀμάραντον στέφανον. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις καὶ ἑορτὴ ἐν τῷ Ναῷ αὐτοῦ τῷ εὑρισκομένῳ εἰς τόπον καλούμενον Ράβδος.