Τότε μειδιάσας ὁ Ἅγιος λέγει· «Ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ φρονοῦμεν τὰς τοιαύτας δωρεάς σας ζημίαν καὶ τὴν τιμὴν ἀτιμίαν μας· τὰς δὲ ὕβρεις καὶ τιμωρίας, ἡδονὴν καὶ τρυφήν μας νομίζομεν. Λοιπὸν μὴ ἐλπίζῃς νὰ μᾶς διαστρέψῃς ἀπὸ τὴν εὐσέβειαν μὲ τοιαύτας ἀπειλάς». Ἐκ τούτων θυμωθεὶς ὁ ἄρχων παρετήρει τὸν Ἅγιον μὲ ἀγριότητα καὶ εἶπε· «Ἐγὼ σὲ ἔκαμα αὐθαδέστερον, διότι σοῦ ὡμίλησα σπλαγχνικὰ μὲ ταπείνωσιν, ἀλλὰ τοῦτο δὲν εἶναι παράδοξον, ἐπειδὴ παιδίον νέον εἶσαι, καὶ ἔχεις ὀλίγην τὴν φρόνησιν· ἀλλὰ γίνωσκε, ὅτι ἐὰν δὲν προσκυνήσῃς τοὺς θεούς, θέλω σοῦ δώσει ἕνα πολὺ σκληρὸν θάνατον, ὅστις νὰ μὴ ἠκούσθη οὐδέποτε· ἤτοι ποικίλα καὶ διάφορα βασανιστήρια πρότερον, ἔπειτα θὰ ἀποθάνῃς κακῶς ὡς κακός, ἵνα διὰ σοῦ σωφρονισθοῦν πολλοὶ ὑπερήφανοι». Ἀπαντᾷ ὁ Ἅγιος· «Περισσοτέραν γνῶσιν ἔχουσι τὰ μικρὰ βρέφη τῶν Χριστιανῶν, ἀπὸ σᾶς τοὺς σοφοὺς καὶ γέροντας· ἐγὼ παρακαλῶ τὸν ἀληθῆ Θεὸν νὰ τοῦ γίνω θυσία ἑκούσιος, καθὼς καὶ αὐτὸς ὡς ἄνθρωπος ἐθυσιάσθη εἰς τὸν Σταυρὸν δι’ ἐμέ». Τότε ὁ τύραννος, ἀποβαλὼν τὸ προσωπεῖον, ἔδειξε τὴν ἔσωθεν ἀγριότητα καὶ προστάσσει νὰ κρεμάσουν εἰς τὸ ξύλον τὸν Μάρτυρα, νὰ ξεσχίζουν τὰς πλευράς του ἀσπλάγχνως καὶ τόσον τὸν κατεξέσχισαν, ὥστε ἐφαίνοντο τὰ σπλάγχνα του καὶ ἦτο νὰ τὸν βλέπῃ τις ἐλεεινὸν θέαμα.
Ταῦτα ὁ Ἅγιος πάσχων δὲν ἐδειλίασε, δὲν ὡμίλησε λόγον, δὲν ἤλλαξεν ἡ ὄψις του, οὔτε ἐστένατεν, ἀλλὰ ὑπέμεινεν αὐτὴν τὴν ἐπώδυνον βάσανον μεγαλοψύχως, εὐχαριστῶν τὸν Κύριον· καὶ ὅσον ἐπέρνα ὁ καιρὸς καὶ ἐκουράζοντο οἱ στρατιῶται καὶ ἔμενον ἀπὸ τὸν κόπον αἱ χεῖρές των ἀκίνητοι, τόσον ὁ Ἅγιος ἐγίνετο φαιδρότερος. Καὶ τότε τοῦ λέγει ὁ ἄρχων· «Μὴ θαρρεῖς, ὅτι ἐκουράσθην καὶ ἐγὼ ὡς οἱ στρατιῶται, νὰ σὲ ἀφήσω, ἀλλὰ ἤξευρε ὅτι θέλω τοὺς ἀλλάζει συχνάκις ἕως νὰ ξεσχίσουν όλας τὰς σάρκας σου καὶ νὰ μείνουν μόνον τὰ κόκκαλα». Καὶ οὕτω κατὰ τὸν λόγον καὶ τὸ ἔργον ἐγένετο καὶ τὸν ἐξέσχιζαν οἱ ὕστεροι στρατιῶται ἀπὸ τοὺς πρώτους χειρότερα, ἕως οὗ καὶ αὐτοὶ ἐκουράσθησαν καὶ τότε τὸν κατεβίβασαν, σχεδὸν δὲ δὲν ἔμεινε σὰρξ ἐπάνω του, ἀλλὰ ἦσαν μόνον τὰ ὀστᾶ, ἐλεεινὸν (φεῦ!) καὶ φρικωδέστατον θέαμα. Ὁ δὲ ἄρχων πάλιν τὸν ἐδοκίμασε πρότερον μὲ κολακείας, ἔπειτα τὸν ἠπείλησε νὰ τὸν θανατώσῃ τελείως, ἐὰν δὲν κάμῃ τὸ πρόσταγμά του· ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίνατο· «Ὁ θάνατός μου, δικαστά, δίδει τοῦ σώματός μου ἀφθαρσίαν καὶ τῆς ψυχῆς μου